Babasi ogluna bir torba çivi verir ve ona sabrini her kaybettiginde kapagin arkasina bir çivi çakmasini söyler. Birinci gün çocuk 37 çivi çakar. Haftalar ilerledikçe çocuk kendini kontrol etmeyi ögrenir ve daha az çivi çakmaya baslar. Daha sonra, kendini kontrol etmesinin gidip kapaga çivi çakmaktan daha kolay oldugunun farkina varir. Hiç çivi çakmadigi ilk günün sonunda durumu babasina bildirir. Bu defa baba, ogluna kendini kontrol ettigi her günün sonunda çivi sökmesini söyler. Günler geçer ve en son çivi söküldügünde çocuk yine babasina haber verir. Babasi çocugu elinden tutup kapagin yanina götürür ve sunlari söyler: "Bak oglum çok çalistin, fakat kapagin üzerindeki tüm deliklere bir bak. Hiçbir zaman eskisi gibi olmayacaklar. Her sabirsizliginda karsindakilerde böyle yaralar olusur. Birini biçaklayip tekrar biçagi çikarabilirsin, önemli degil ama ne kadar özür dilersen dile o biçak yarasi daima orada duracaktir..."